معنی حسین طائفی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین طائفی

لغت نامه دهخدا

(حُ سَ نِ ءِ)

ابن محسن بن مرتضی بن محمد بن علی حسینی حائری شاعر. تذکرهٔ شعرا دارد. وی در 1246 هجری قمری / 1830م. متولد و در 1319 هجری قمری / 1901 میلادی درگذشت. (معجم المؤلفین از اعیان الشیعه ج 27 ص 126)

لغت نامه دهخدا

حسین زائری

(حُ سِ ءِ)

دهی است از دهستان چخاپور بخش خورموج شهرستان بوشهر. واقع در چهارده هزارگزی جنوب خاوری خورموج، جنوب کوه خاک و کنار راه فرعی خورموج به دیر، ناحیه ای است واقع در جلگه. گرمسیر و مالاریایی. دارای 217 تن سکنه میباشد. فارسی زبانند. از چاه مشروب میشود. محصولات آنجا غلات، خرما. اهالی به کشاورزی گذران میکنند. راه مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

حسین کاشفی

(حُ سَ نِشِ)

ابن علی بیهقی هروی واعظ کاشفی معروف به ’ولی’ صاحب ’روضهالشهداء’ و ’رشحات عین الحیات’ در مشایخ نقشبندیان و جز آن. وی 910 هجری قمری 1504/ میلادی درگذشت. (الذریعه) (اعیان الشیعه ج 27 ص 50) (کشف الظنون) (روضات الجنات 256 و 756) (هدیه العارفین ج 1 ص 316) (تاریخ ادبیات براون). رجوع به کاشفی و واعظ شود

لغت نامه دهخدا

حسین طلائی

(حُ سِ طَ)

دهی است از دهستان خادۀ بخش دلفان شهرستان خرم آباد. ناحیه ای است واقع در 9هزارگزی خاور نورآباد وشش هزارگزی خاور راه خرم آباد به کرمانشاه. ناحیه ای است واقع در جلگه. سردسیر مالاریائی. دارای 90 تن سکنه میباشد. فارسی و لری زبانند. آب آن از رودخانه تأمین میشود. محصولات آنجا غلات، لبنیات. اهالی به کشاورزی و گله داری گذران میکنند. راه مالرو است. ساکنین از طایفۀ کرمعلی هستند. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

حسین طالبی

(لِ)

حسین بن علی بن حسن بن حسن بن علی بن ابیطالب. از سادات بزرگوار و دلاور است. وی نزد مهدی عباسی آمد و مهدی چهل هزار دینار به او بخشید، ولی طالبی همه آن مبلغ را در بغداد و کوفه به مردم بذل و بخشش کرد. آنگاه از هادی رفتاری دید که مایۀ خشم او شد و از این رو به مخالفت با وی برخاست و در مدینه خروج کرد ومردم درباره اینکه کتاب و سنت مخصوص مرتضی از خاندان محمد است با او بیعت بستند، هادی در نتیجۀ این قیام تنی چند از سرداران لشکر خویش را بکشتن او مأمور کرد و آنان با وی جنگیدند و وی را به قتل رسانیدند (169 هجری قمری) و سر او را نزد هادی بردند، ولی هادی محزون و متأسف گردید. (از الاعلام زرکلی ج 1 ص 253)

لغت نامه دهخدا

حسین زائی

(حُ سِ)

دهی است از دهستان دلاور بخش دشتیاری شهرستان چاه بهار. واقع در 23هزارگزی شمال باختری دشتیاری و کنار راه مالرو فهرج به قصرقند. ناحیه ای است واقع در جلگه، گرمسیر مالاریائی. دارای 250 تن سکنه میباشد. بلوچی زبانند. از باران مشروب میشود. محصولات آنجا توت، حبوبات، لبنیات. اهالی به کشاورزی، گله داری گذران میکنند. راه مالرو است. ساکنین از طایفۀ میرولدزائی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

حسن طائی

(حَ سَ)

ابن قحطبۀ طائی. از سرداران معروف آغاز حکومت عباسی بود. در 97 هجری قمری متولد و در 136 هجری قمری از طرف منصور به حکومت ارمنستان منصوب شد و در 140 هجری قمری او را با 70 هزار سوار به ملطیه فرستاد و جنگ تابستانی سال 162 هجری قمری را او اداره کرد و به داخل روم رفت و رومیان لقب ’تنین’ به وی دادند. او در بغداد در 181 هجری قمری درگذشت. (زرکلی چ 1 ص 238). و رجوع به حسن حلبی شود

لغت نامه دهخدا

حسین طائفی حلبی

(حُ سَ نِ ءِ)

ابن سلیمان بن ابی الحسن بن سلیمان بن ربان طائی حلبی ملقب به شرف الدین. دیوان شعر و مؤلفاتی دارد. در 702 هجری قمری 1303/ میلادی متولد شد و در 770 هجری قمری 1369/ میلادی درگذشت. (درر الکامنه ج 2 ص 55) (کشف الظنون) (معجم المؤلفین) (هدیه العارفین ج 1 ص 315)

لغت نامه دهخدا

معنی حسین طائفی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما